Bevrijdingsvuur bereikt gemeente: ‘Als een lopend vuurtje naar Egmond’

Door: Ed Bausch

Vanuit Wageningen ging het vuur van midden in de nacht naar allerlei plaatsen in het land. In de nacht van 4 op 5 mei bracht ‘Team Egmond’, bestaande uit negen hardlopers en vijf begeleiders, het bevrijdingsvuur vanuit Wageningen, bekend als de Stad van de Bevrijding, naar Egmond in onze gemeente. Om 01.10 uur gaf burgemeester Lars Voskuil het bevrijdingsvuur door aan de lopers, die in estafettevorm steeds één kilometer van de route aflegden. In totaal hebben ze een afstand van 135 kilometer afgelegd. Het bevrijdingsvuur werd ontstoken bij de WOII-oorlogsmonumenten in Egmond-Binnen, Egmond aan den Hoef en Egmond aan Zee. In Egmond aan Zee werd het vuur ontvangen door burgemeester Lars Voskuil en kinderburgemeester Tygo Fontijn.

Piet Buis

Een zonnige 5 mei gaf het vrije en blije gevoel dat misschien wel bij Bevrijdingsdag hoort. Het vuur uit Wageningen werd door een aantal Egmonders, waaronder bekende Egmonders Piet Buis en Edwin de Groot, binnengehaald in Egmond-Binnen, vervolgens naar Egmond aan den Hoef gebracht en tot slot naar Egmond aan Zee ‘getild’. Hier werden de helden opgewacht door het Shantykoor De Zeenaalden, burgemeesters Lars Voskuil en zijn vrouw, diverse dorpsgenoten en het 4&5 mei-comité.

Elders

Niet alleen in Bergen, maar in heel Nederland was het feest ‘aan’. Hardlopers gingen in estafette over bruggen, door tunnels, langs het spoor, over polderwegen, door steden en dorpen om het vuur te brengen, het vuur dat onze vrijheid symboliseert: de fakkel in het landelijke beeldmerk van 4 en 5 mei. Die bijzondere dagen in mei, als de bomen hun tooi krijgen, de bermen vol bloemen raken. Eerst een dag en een avond enken aan hen die ons toen en helaas ook nu ontvielen, door voor hen fatale heldendaden of door brute moord. En dan de ontlading een dag later, het vieren van vrijheid. Vrijheid die misschien nu wat onder druk komt. Vrijheid van meningsuiting die balanceert op de randen van wat verstandig is om te zeggen, of wat je misschien ook voor je zou kunnen houden. Balanceren op de rafelrand van het vieren van eigen geluk of uitventen van de eigen mening of ook bijdragen aan het geluk van de ander en luisteren en proberen samen tot iets goeds, niet beschadigends te komen. Hoe dan ook, de lopers van onder meer de Alkmaarse atletiekvereniging Hylas arriveerden zondag om 13.45 uur op het terrein van de voormalige gasfabriek aan de Helderse Weg, tussen Alkmaar en Bergen. Daar ontstaken de Alkmaarse burgemeester Anja Schouten en stadse kinderburgemeester Malaika Mughal Uribe een kwartier later het vuur voor het Alkmaarse bevrijdingsfestival, dat vanwege het broeden door pelikanen dit jaar niet in de Hout plaatsvond, maar op het terrein van de gasfabriek. Dat bewees zich als een prima locatie, hoewel het in de loop van de middag een zompige toestand werd, waar iedereen de grap wel van in zag. De kracht van vrijheid overwon alles. Lang niet overal zie je, afgezien van her en der opvallend ruim vlagvertoon, iets van viering van vrijheid. Alkmaar bewees zich zondag als centrumgemeente door een middag mogelijk te maken voor iedereen van alle leeftijden, in een gemoedelijke sfeer, onder een uitzicht van 360 graden. Uitzicht leidt tot inzicht, laten we ons daar aan vasthouden in onze vrijheid.